Gedicht van Ivo

Kapel

Er loopt een spoor naar dit kleine station

vanuit een dorp heel diep in Rusland,

vanuit een dorp heel hoog in Zweden,

waarin, net uit het zicht, zowel

in Rusland als in Zweden, een vijver

met een rietkraag en wat eenden.

Wie liet de kachel uitgaan nu de sneeuw

van ginder ver hier licht gaan liggen is

om er ik bid je in te schrijven voor iemand

die het niet zal lezen? Eenzaam

in de vrieskou staat een dame

in een blauwe jurk die, steeds wanneer

je vraagt waarheen de reis gaat,

prevelt dat ze wacht in dit station

op iemand uit een dorp verzonken

in een vijver met een rietkraag en

wat eenden, op iemand uit een dorp

in eens de wijdverbreide hemel.

Ivo van Strijtem